چاقی دو نوع است :
1. گوشت بیشتر داشته باشد که در این صورت مزاج گرم و تر دارد
2. پیه بیشتر داشته باشد که در این نوع مزاج سرد و تر دارد.
لاغری هم دو نوع است :
1. اولی از کمبود گوشت می باشد که مزاج سرد و خشک بر آن غلبه دارد.
2. دومی از کمبود پیه است که مزاج گرمی و خشکب بر آن غلبه دارد.
اگر چاقی مادرزادی باشد مزاج سرد و تری بر او غلبه دارد و رگ های فرد باریک تر و خون کمتری در آن جریان دارد به همین علت توان گرسنه ماندن را ندارد ولی در مقابل اگر فرد چاق مزاج گرم داشته باشد پیه کمتری دارد و رگ های او پهن تر است و خون زیادی در رگ ها در جریان است و به همین علت توان گرسنه ماندن را دارد و علت آن این است که از چربی خون تا وقتی که غذا برسد استفاده می کند.
فردی که بدنش چاق است و مزاج سرد و تر دارد و از تحمل رنج و عذاب پیه او کمتر شده است به سبب آنکه رگ های او باریک تر مانده است و خون کمتری در آن جریان دارد باز هم توان گرسنه ماندن را ندارد.
بدن چاقی که گوشت آن سخت باشد به مزاج سردی یا به خشکی ویا به هردو میل دارد.
و در آخر در بدن های معتدل گوشت بیشتر از چربی است و میزان سختی و نرمی معتدل است.
منبع : کتاب اول ذخیره خوارزمشاهی