طول عمر انسان بر چهار قسمت است :
1. طفولیت و کودکی : تا سن پانزده یا شانزده سالگی ادامه می یابد و مرحله رشد و نمو و پرورش است.
2. دوران جوانی : تا سن 35 سالگی یا 40 سالگی ادامه می یابد و مرحله رسیدگی و تازگی است و رشد و نمو در این مرحله به حد کمال می رسد.
3. میانسالی و کهلی : تا سن شست سالگی طول می کشد و در این مرحله هنوز برخی قوت جوانی پایدار است و رفته رفته می کاهد .
4. پیری : بسته به افراد می تواند تاسن 120 ادامه یابد و در این مرحله قوت ها همه ضعیف و سست می گردند .
مزاج بدن انسان در طول سال های عمر کودکی تا نزدیک دوران جوانی گرم و تر می باشد و در دوران جوان تری کمتر می شود و گرمی بیشتر نمایان می شود و به همین سبب دوران جوانی به نسبت دوران کودکی گرم و خشک و به نسبت دوران کهلی گرم و تر می باشد. در طول عمر میانسالی گرمی و تری رفته رفته بسیار اندک می شود و این کاهیدن در دوران پیری هم ادامه می یابد تا اینکه تمام شود.
گرمی و تری در طول گذر سالهای عمر مانند نفت چراغ می باشد که رفته رفته با روشنایی و گرما تلف می شود تا اینکه تمام شود و با شادیها و غم ها و کارها و .. خرج می شود و چون تماما با تغذیه جبران نمی شود به همین علت تدریجا کم فروغ و تمام می شود.
منبع : کتاب اول ذخیره خوارزمشاهی